Mourinho’nun Gaziantep’te sahaya sürdüğü ilk 11’e hiç şaşırmadım. Alışılmış bir tablo. Yine değişik bir kadro ve yine 4’lü defanstan 3’lü defansa dönüş. Bu dönüşler bir sezonda kaç defa gerçekleşmişti sayamadım!
İlk yarı son derece olumsuz bir tablo var. Rakip kaleyi bulan ilk şut 30. dakikada o da frikikten. Üretkenlik yok. Skor dezavantajının yanında da rakibin tehlikeli 3 hücum girişimi var. İkinci devrede Mourinho, İsmail’i çıkarıp sahaya En-Nesyri’yi sürdü. Yenik durumdasın, risk alacaksın. İlerde yorgun Dzeko ile çift santrfor En-Nesyri. Onların arkasında güçsüz Talisca ve de Mourinho’un gözardı ettiği ve işi bırakmış İrfan Can. Orta sahada bir tek Fred var. Bu aslında galip durumdaki takımın cezayı kesmesi için çok elverişli bir ortam. Ama yeri geldikçe vurguluyorum, ligimizin takımlarının yüzde 80’ini çok güçsüz buluyorum. Antep kapandı, kontratak deneyemedi. Fenerbahçe de önce penaltı golüyle skoru eşitledi. Arka arkaya 2 gol daha geldi. 90 dakikanın sonunu rahatlıkla getirerek 3 puanın sahibi oldu. Ben dün en çok Fred ile Yusuf’u beğendim. Mourinho’ya her zamanki 2 eleştirimi tekrarlayayım. Günümüz futbolunda kadro istikrarı ve sistem çok önemli. O bunun tam tersini uyguluyor. Ayrıca Oğuz, 3’lü defans düzeninde istenilen performansı veremez.
