6-7 yıl öncesine gidelim, havayı bir hatırlayalım.
Bütün CHP medyası aynı ezgiyi mırıldanıyordu:
Yerel seçimlerde yıllar sonra İstanbul’un yönetimini AK Parti‘den alan Ekrem İmamoğlu şehir nasıl yönetilirmiş herkese gösterecekti.
Tıpkı Fenerbahçe‘deki Aziz Yıldırım’ın egemenliğini bitiren Ali Koç’un takımı şampiyonluğa doyuracağı gibi.
6 yılda İstanbul’da taş üstüne taş koymayan, ucuz lokanta açmak dışında kayda değer bir icraatı olmayan İmamoğlu, şimdi yolsuzluk soruşturmasından cezaevinde. Şehrin hâli de ortada. Yavaş yavaş “İzmir’leşiyor”.
İmamoğlu’yla aynı dalganın üstünde sörf yapan Ali Koç yönetimindeki Fenerbahçe’nin hâlini de anlatmaya gerek yok, görüyorsunuz.
Ali Koç’un iyi bir Fenerbahçeli olduğuna şüphe yok. Takıma cebinden bir sürü para harcadığı da ortada.
Ancak 7 yıl önce kendisini omuzlarda taşıyan, laf söyletmeyen taraftarın, dün kongre salonunda “Herkes isyan ediyor. Kral mısın, seni biz seçtik” diye üzerine yürümesi durumu özetliyor.
Aslında perşembenin gelişi çarşambadan belliydi.
İmamoğlu İstanbul’la ilgili vaatlerini unutmuş, cumhurbaşkanlığı hedefi uğruna sıçrama tahtası olarak kullandığı İstanbul’a uğramaz olmuştu. İl il, ülke ülke gezip siyaset yapıyordu. Söz verildiği hâlde başlanmayan metro hatları, aksayan toplu ulaşım, toplanmayan çöpler sorulduğunda ise “engellendiğini” söylüyordu.
Evet, “3 Temmuz direnişi” gibi politik kalıplarla sürekli engellendiğinden bahseden Ali Koç’la bir benzerlikleri de bu bahaneydi.
Ali Koç da Fenerbahçe’nin sportif performansına, bütçesine vs. yapılan eleştirileri “Haydi Şükrü Saracoğlu Stadı’nın adını Atatürk olarak değiştirelim” türünden hamlelerle savuşturuyordu.
“Bu Harvard mezunu birinin profesyonel şirket yönetimi değil taşra siyasetidir. Bari doğrudan siyasete girin” dediğimizde ise şahsi algılıyordu.
Klasik bir siyasetçi gibi, eleştirileri komplolara bağlıyordu. “Asla siyasete girmeye niyeti olmadığını” söylüyordu.
Neyse olan oldu.
Bu arada, ikisi yer değiştirseydi, İmamoğlu Fener‘in başına geçseydi, Ali Koç da İstanbul’a belediye başkanı seçilseydi, sizce sonuç nasıl olurdu?
Birinden biri kurtulur muydu?
***
YPG UZATMALARDAN UMUTLU
Suriye Dışişleri Bakanlığı, SDG adını kullanan terör örgütü PKK/ YPG ile Suriye hükümeti arasında yapılan anlaşmanın uygulanmasında ilerleme kaydedilmediğini açıkladı.
Uzatmalarda İsrail’den illaki gollük bir pas geleceğini düşünenler hem burada hem sınırın ötesinde hâlâ umutlu görünüyorlar.
Top kendi kalelerine girmesin de.
***
İSRAİL’İN GAZZE’YE HAVADAN YARDIM OYUNU
İsrail’in Gazze’deki yeni soykırım silahı açlık.
Birleşmiş Milletler Dünya Gıda Programı (WFP), Gazze’de her üç kişiden birinin günlerdir yemek yemediğini belirtiyor.
WFP, Gazze’de gıda ihtiyacının “inanılmaz seviyeye” ulaştığı, “yetersiz beslenmenin hızla arttığı” uyarısında bulundu. Öyle ki 90 bin kadın ve çocuğun şu anda “acil tedaviye ihtiyaç duyduğu” kaydedildi.
Vahşet gizlenemez boyuta varınca ve tepkiler artınca, İsrail 25 Temmuz’da, yabancı ülkelerin önümüzdeki günlerde hava ikmali yoluyla Gazze Şeridi’ne yardım malzemesi gönderebileceklerini açıkladı.
“Gazze’ye havadan paraşütle atılan gıda yardımı görüntüleri” dolaşıma sokulmuş durumda.
Doğrulukları şüpheli. İsrail muhtemelen Gazze’deki işkenceye dair yükselen küresel tepkinin gazını almaya çalışıyor. Gazze’deki planlanmış ve kasıtlı kitlesel açlığa karşı “dikkat dağıtma” çabası.
Zira Ürdün ve Mısır’da Gazze’ye girmek için bekleyen 6 bin kamyonluk bir filo Gazze’nin yanı başında. İsrail askerinin tek yapması gereken, bu insani yardımın önünden çekilmek.
İsrail’in oyununa meyilli ülkeler hiç olmazsa, BM’ye bağlı UNRWA başkanı Philippe Lazzarini’nin bu yöntemin “pahalı ve verimsiz” olduğu ve “ölümlere neden olabileceği” konusunda uyarılarını dikkate almalılar.
***
SİZE DERT OLUYOR, DAHA NE OLSUN
Sorsan solcu, muhalif bir haber sitemiz, Fransa Cumhurbaşkanı Macron’un “Filistin’i tanıyacağız” açıklamasını şu başlıkla görmüş:
“Filistin’i tanıyor da ne oluyor?”
