Hakan, “İğneyle kuyu kazmak gibi. Şu anda iki günde bir çift ayakkabı yapabiliyorum. Sağlığım el verdiği sürece bu işi bırakmayacağım. Yani zor ama değerli bir zanaat” ifadelerini kullandı.
Meslekte yeni ustaların yetişmediğinden yakınan Erol Hakan, şunları söyledi:
“1970’lerde her dükkanda çırak vardı. Çarşı, okul zili çalmış gibi kalabalık olurdu. Şimdi kimseden ses yok, sadece ben kaldım. Yanımda bir çırak olsa, bu işi öğrenmek isteyen biri çıksa çok iyi olur.”
