Yazılacak ne çok şey var, değil mi?
Ve aslında Gazze’den başka hiçbir şey…
Gazze varken…
Başka şeyler yazmak için klavyeye uzanan parmaklarım donup kalıyor…
***
Okullar açılıyor, siyaset kızışıyor, market etiketleriyle resmi enflasyon rakamları arasındaki fark asap bozuyor…
Yiyiciler yerel yönetimleri sarmış…
Asgari ücretle geçinmeye çalışanlar kasa kuyruklarında huzursuzlanıyorlar…
İnsan mı?
Git gide daha belalı bir varlık!
Aslında hepsi yazılmalı…
***
Memleketi sevmek deseniz, ciddi sorumluluk, hassasiyet istiyor.
“Munis müttefik Türkiye” olmaktan çıkıp “Büyük Türkiye” olma yolunda attığımız her adım kayıtsız şartsız desteklenmeli…
Çünkü İsrail’in uykusunu kaçıran budur…
***
Ve Eylül…
Bir aylık çok güzel bir mevsim…
Bunu da geçmiş zamanlardaki gibi uzun uzun yazmak istiyorum…
***
Ama Gazze orada kan ağlarken…
Gazze bu çağda yaşıyor olmanın utancını suratımıza tokat gibi çarparken…
Çocuklar öldürülürken, şimdilik sağ kalan çocuklar kollarını, bacaklarını kaybederken…
Başka neden bahsedebiliriz ki!
Lakin düşünün şu ülkede bile Gazze’den bihaber yığınla insan var; Gazze deyince bir sohbet sırasında kalkıp giden gençler var…
Yazık! Çok yazık!
***
BM konuşuyor, uluslararası kuruluşlar konuşuyor, devletler konuşuyor ama siyonist saldırganları durduracak eylemler sade insanın sırtına yüklenmiş görünüyor…
Böyle daha nereye kadar gidecek?
Gazze’nin zamanı kalmadı…
***
Uluslararası Soykırım Araştırmacıları Derneği (IAGS) geçen gün İsrail’in soykırım yaptığı gerçeğini ilan etti…
Ne olacak peki?
Hiç!
***
Gazzeli çocukların çektiği acıların biz uzaktan ahlayıp duranlara dair ufacık bir faydası olacaksa eğer…
Kurulu uluslararası düzenin yıkılıp yeniden inşasıyla olacak…
Hiçbir uluslararası platformda bir daha ABD vetosu, şusu busu lafı işitmek istemiyorum.
Reel politikin canı cehenneme..
Yeter!
Yeter!
Yeter!
***
NOT DEFTERİ
Görünürdeki olaylar birbirini tutmaz, parça parça maskaralıklar… Bunları birbirine bağlamak için akıl ister… Yoğurup yeni anlamlar çıkaracaksın! Öyle anlamlar ki, geçmişlerin karanlıklarını aydınlatacak… (KEMAL TAHİR / Yol Ayrımı)
