Söz çoktan bitmişti aslında…
Ama iki minik torba şeker ve un için 12 km yalınayak yürüyüp yardım noktasına varan, yardımı alınca edebinden görevlinin elini öpmeyi ihmal etmeyen Gazzeli Amir’i geri dönüp evine giderken siyonist işgalciler sırtından vurdular ya…
Duygular, düşünceler, gelecek tasarıları…
Hepsi bitti.
Öyle yaralıyız ki, “uluslararası ilişkiler” veya “Müslüman dünyanın birliği” türünden söylevler çare olamaz.
Geçiniz!
***
Yine yapıyorsa, tabiat yapıyor güzelliği…
Tam klavye başına oturmuşken, önce ağaç dalları kıpırdandı, yapraklar hışırdadı, sonra rahmet yüzünü gösterdi…
Bu satırları yazıp on dakika ara vereceğim.
Sessizlik gerek, iyice kulak vermek gerek, o kadar hafif yağıyor.
***
Her davranışını karşılıklı fayda prensibine bağlayan, dayanışma gelenekleri yerine her kararından önce “Bu işten çıkarım ne?” diye düşünen kuşaklar geliyor…
Çok değer verdiğim bir lise öğretmeni anlattı: “Çocuklara son üç haftada çay vs. ne denk gelirse ikram ettim. Beraber yedik içtik. 10. sınıftan bir çocuk bahçede geldi yanıma, ‘Hocam neden bize bir şeyler ısmarlıyorsunuz, neden kahvaltı yapıp yapmadığımızı soruyorsunuz, ne istiyorsunuz bizden, lütfen açık konuşun’ demez mi! ‘İyi kötü günlerimiz oluyor, ben sizi her durumda seviyorum, insan sevdiğine ikram eder’ dedim. Baktı, baktı. Ne anladı bilemiyorum, ama ben anladım ki, sadece akıllarıyla bakmaya zorluyorlar.”
Nasıl öyle bakmasınlar!
Günümüz aileleri feci; müthiş bir itiş kakış dünyası…
Çocukların kalpleri sevdikleri tarafından o kadar erken hırpalanıyor ki…
***
Yeni çıkan değerli kitaplara az yer veriyorum son zamanlarda; biliyorum, yanlış yapıyorum…
Mesela…
Vakıfbank Kültür Yayınları‘ndan yeni çıkan Münir Süleyman Çapanoğlu‘nun (1894-1973) sağlığında yayımlamaya fırsat bulamadığı “Esrarengiz İstanbul” adlı eserinden sizleri mutlaka haberdar etmeliyim.
100 yıl evvelki İstanbul‘un karanlık sokaklarını ve insanlarını gerçekten iyi bir kalemden tanımak istemez misiniz?
Meraklısı mutlaka göz gezdirmeli…
***
İkide bir “hayatı dolu dolu yaşamak”tan bahseden Insta fenomenlerinden fenalık geldi…
Hayat bardağının dibi deliktir arkadaşlar…
Dolmaz!
İNSAN gibi yaşayın, esas olan odur.
