“9 yaşında kızı arkadaşları nasıl dövmüşler, tarif edemem” diye anlatıyor öğretmen hanım.
“En kötüsü şu ki, hepsi kız olan akranları bu yaptıklarının her saniyesinden zevk almışlar” diye ekliyor…
Saf saf “İyi ki bir öğrenci gizlice videoya almış, yavrucak başına geleni ispat edemezdi belki” diyorum ya…
Öğretmen hanım, buruk bir bakış atıyor, o zaman anlıyorum; video kaydı da bir tür “mafya bozuntuluğu” aslında…
Neyse okul idaresi el koymuş, veliler bir araya gelmiş, yapılması gerekenler yapılmış…
Ama görüyorsunuzdur…
Sosyal medyaya her gün yurdun her yanından “akran zorbalığı” haberleri düşüyor…
Çocuklar böyle de yetişkinler farklı mı?
***
Ara ara dünya hâllerini, siyasetin bitmez tükenmez tekrarlarını falan medyada da bir yana bırakıp bunları ne zaman konuşacağız?
Değişen duygu durumlarımızı, çöken ahlaki duruşlarımızı, kıyıya köşeye çekilen “helal süt emmiş” insanları, yeni sokak kültürünü konuşmamız gerekiyor…
Anlayacağınız, kaynar suya elimizi sokmak zorundayız.
***
“Basit şeyler” demeye alıştığımız gerçekler hiç basit değiller aslında…
Düşünebiliyor musunuz?
Aklı başında orta yaşlı biri olarak tanıdığınız komşunuzla akşam yürüyüşünde karşılaştığınızda “İyi akşamlar” deyişinize karşılık vermiyor.
Bunun yerine siyasi bir konu açıp laf atıyor, biraz uzaklaşınca da arkanızdan küfrettiğini işitiyorsunuz.
***
Bir kafede oturuyorum…
30’larında bir adam geliyor yanıma…
Davranışları pek saygılı; sık sık özlü sözler sıkıştırıyor konuşmasının arasına…
Gittikten sonra kafedeki garson kız “Şunun söylediklerine aldırmadınız, değil mi abi?” diye fısıldıyor; “Yalancı, tacizci, berbat biridir.”
***
Mahalledeki esnafla konuşuyorum…
Kırk yıldır tanıdıkları müşterilerinin yeni hâllerinden şikâyetçiler.
Mahalleliyle konuşuyorum, onlar da esnafın artık acımasız kazıkçılara dönüştüğünü iddia ediyorlar.
***
Ne yalan söyleyeyim…
Bu tabloya baktıkça “Bittik biz” diye söyleniyorum…
Nerede yahu güzel insanlar?
***
Çocuklarımıza ne aktarıyoruz?
Asap bozukluklarımızı…
Sevgisiz bakışımızı…
Paraya odaklanmış dünyamızı…
Bunları ne zaman konuşacağız?
***
NOT DEFTERİ
Başkalarıyla birlikte geçen bir saatin ruhta bıraktığı lekeyi silmeye bir yıllık yalnızlık yetmez. (E.M. CIORAN / Avare Düşünceler)
