Boşa atılmış bir ilk yarı. Feyenoord‘un golüne kadar rakibin ayaklarına bakan, topun peşinden koşan, seyirci kalan bütün bir takım. Dakikalar ilerledikçe de güvenini kaybeden futbolcu grubu…
Szymanski ile Mert şeffaf adam gibiler. Bir takım, bir maça ancak bu kadar “hazırlanamaz” isimli bir gösteri izliyoruz sanki. Maç öncesinde aklımızdan geçenlerle, seyrettiğimiz arasında gece-gündüz kadar fark var. 60’a kadar Fenerbahçe, kendisi gibi oynayıp, tempoyu zorlayıp, sağlı- sollu kornerler ile çöktü Feyenoord kalesine. Değişiklikler sonrasında Semedo’nun ne kadar fark getirdiğini de gördük. Topla mesafe kat eden bir oyuncusu oldu F.Bahçe’nin.. Ayağındaki hemen her topu kaybeden Szymanski, her topla buluşmasında geriye dönen Amrabat, öne tek pas yapamadan çıkan Fred… F.Bahçe orta sahasının röntgeni bu. Nasıl fark yaratabilirdin? Üçlü yerine dörtlüye geçip, Oğuz’u sol önde değerlendirmek olabilirdi. Ceza alanına İrfan Can ile birlikte servis yapabilir, en azından korner atışları dışında pozisyon seçenekleri yaratabilirdin. Üç stoper önünde Amrabat ile oynamak daha çok işine geldi Mourinho‘nun. Boşuna transfer istemiyor. Oyunla çözemiyor hiçbir şeyi, oyuncudan bekliyor bunu. Maçı dengeye getiren Amrabat’ın çivisiydi. Feyenoord’a umudu getiren ise maçın en kısasının kafa golü. Kadıköy çok ateşli olacak.
