Sadece hoca değişmemişti… Diziliş de, anlayış da farklılaşmış, daha cesaretli, en önemlisi; formanın gerektirdiği anlayış vardı. İlk yarıdaki fırtınanın içinden üç gol çıktı ama kaçanlar da bir o kadar oldu. Düşünün; “müthiş” dediğimiz Kadıköy’deki Kocaeli maçının tamamında 22 kere rakip ceza alanına giren takım, devre bittiğinde 19’daydı. Gözler yeni transferlere “merakla” odaklandı. Nene gol attığı için değil, oynadığı her dakika takımın bir parçası olmayı başardığından övülmeli. Alvarez, Amrabat etkisini sildi. Hızlı ve öne oynamayı sıkça düşündü. Direkt paslar da denedi. Kimin topu nasıl istediğini anlayınca damga vurduğu maçlar da olacak. Böyle maçların “komutanları” da olur. İrfan Can Kahveci ile Talisca aldılar sorumluluğu. 60’tan sonra değişikliklere rağmen hareketlilik bitti. Gol atmayı düşünmekten çıkıp, skoru koruyup, maçı kazanmanın peşine düştüler. Fred, İrfan Can Kahveci veya Talisca; adım atacak halleri kalmamıştı çıkarken… Çarşamba günü Devler Ligi’ni kaybetmenin travmasına Ankara’nın sıcak ve nemli havası da eklenince, “üç puanı alalım, gidelim” düşüncesi kaçınılmaz oldu. Mlili maç arasında, yeni teknik adamın baskıdan topu çıkartırken veya önde baskı yaparken, doğru pozisyonlanmayı onarması gerekiyor. Topu rakibe vermeyi “taktik” olarak kabul eden bu grubu, yeniden coşkuyla buluşturmak gerekiyor. “Yine, yeniden” demeliler.
