Gün, bugündür! Eteklerdeki taşlar dökülsün Samimi olanlar ayrışsın!
Terörsüz Türkiye-Terörsüz Bölge hedefinin son dönemde karşılaştığı sınamalar, “bir konuda” çok dikkatli ve titiz olunması gereğini yine gösterdi. Tarihi nitelikteki bu “devlet projesinin” günlük siyasi polemiklerin parçası yapılmaması, tabiri caizse süreci zehirlememesi hayati önem kazandı. TBMM‘de kurulan ve görevinin son aşamasına giren Milli Dayanışma Kardeşlik ve Demokrasi Komisyonu’nun, İmralı’ya milletvekili heyeti gönderilmesi noktasında yaşadığı tartışmalar, görünür gelecek açısından “uyarı niteliğinde” idi. Ağustos-Aralık arasındaki 4 aylık sürede oldukça olgunlukla ve partiler üstü ilerleyen Komisyon çalışmaları, “dananın kuyruğunun kopacağı” eşikte maalesef bazı partilerin güncel hesaplarına da malzeme oldu.
CHP, yolsuzluk kovuşturması kapsamındaki Ekrem İmamoğlu ve diğer partili belediye başkanlarına ilişkin ajandasını Komisyonun, demokratikleşme perspektifine oturtmaya çalışırken, DEM Partili isimler de Kandil’deki dirençli odakların etkisinde kalarak maksimalist taleplerini, sıcak meseleye dönüştürmeye teşebbüs etti.
Her iki parti açısından bakıldığında şunu söyleyebiliriz:
Terörsüz Türkiye iradesine dönük toplumsal destek, İmralı’daki aktörün rol almaya başladığı anda ciddi biçimde denge değiştiriyor. CHP, bu hassasiyetin siyasi maliyet üreteceği öngörüsüyle vaziyete teğet geçerken, DEM’liler sürekli İmralı üzerinden mesaj vererek büyük bir projeyi şahsi ikbal beklentisine sıkıştırmaktan geri durmuyor!
***
Yukarıdaki genel tespitler ışığında, Terörsüz Türkiye yolunda atılacak zorlu ama gerekli adımlar bağlamında şu hususun altını çizmekte fayda var.
Yılların sorununun çözümünü sadece Cumhur İttifakı‘ndan, inisiyatif alan Milli İstihbarat Teşkilatı‘ndan bekleyemeyiz. Evet, siyaset ve devlet; silahın, kanın ve göz yaşının olmadığı yeni Türkiye idealini sahipleniyor. Ama bu kadarı gerekli olsa da yeterli durmuyor. DEM başta olmak üzere en geniş yelpazede siyasi partilerin elini taşın altına uzatması, beka değerindeki düzenlemelere dair tavırlarını berraklaştırması ve nihayet sivil toplum kuruluşlarının, kamu kurumu niteliğindeki meslek örgütlerinin de duruşlarını pekiştirmesi zaruret arz ediyor.
Yani, her şeyi devletten bekleyen, hep itiraz eden, kaygı pompalayan fakat samimi çözüm önermeyen müzmin itirazcı zihniyetin, Terörsüz Türkiye mücadelesini zayıflatmasına, geciktirmesine, süreci enfekte etmesine geçit verilmemesi gerekiyor.
Yarını bile beklemeden TOBB, TÜSİAD, TİSK, Türk-İş, Hak-İş, DİSK, TESK, TZOB, MÜSİAD, TMMOB,
TÜRMOB… Daha adını sayamadığım ne kadar örgütlü yapı varsa… Dernekler, sendikalar, vakıflar, düşünce kuruluşları, akademik kurumlar, kulüpler, taraftarlar, hatta hemşeri lokallerinde buluşan ak saçlılar… Bu ülkenin kaderini, kaderi bilen, benimseyen herkes… Yeni bir heyecan ve motivasyonla Terörsüz Türkiye için alınacak kararları cesaretlendirmeli, sahiplenmeli. Veya rengini belli etmeli!
Unutmadan…
Sürece şu ya da bu nedenle karşı çıkanlar var ve olacaktır. Bizim uyarımız ise “sürece sahip çıkıyor gibi görünüp, yola taş koyanların saçtığı tehlikeye” ilişkindir!
