Gıdıklanmak çoğu zaman kahkaha, oyun ve neşeyle ilişkilendirilse de hem bilimsel veriler hem de tarihsel kayıtlar bunun her zaman masum bir etkileşim olmadığını gösteriyor. Kaliforniya Üniversitesi’nde yapılan yeni bir araştırmaya göre gıdıklama sırasında atılan kahkahalar mutluluktan değil, beynin verdiği istemsiz bir savunma tepkisinden kaynaklanıyor. Gıdıklama, Antik Roma’da acı vermeden panik ve çaresizlik yaratmak amacıyla kullanılan bir işkence yöntemi olarak da tarihe geçmişti. Günümüzde ise uzmanlar, özellikle çocukların rızası dışında gerçekleşen gıdıklamanın, kontrol kaybı hissi, stres ve uzun vadede travma yaratabileceği konusunda uyarıyor.
GÜLMESİ KEYİF ALDIĞI ANLAMINA GELMEYEBİLİR
Psikolog Serhat Çıkman, konuyu SABAH’a değerlendirdi. Çıkman’a göre, gıdıklama çoğu zaman eğlenceli bir etkileşim gibi görülse de çocuk açısından her zaman keyifli bir deneyim olmayabiliyor. “Özellikle çocuk istemediği hâlde gıdıklanıyorsa bu durum onda kontrol kaybı, stres ve fiziksel rahatsızlık hissi yaratabilir.” diyen Çıkman, çocukların sınırlarına dikkat edilmesi gerektiğini vurguladı. Çocuğun “hayır” deme hakkının göz ardı edilmesinin uzun vadede sınır ihlali hissine, güven sorunlarına ve beden algısında bozulmalara neden olabileceğini vurgulayan Çıkman, “Gıdıklama sırasında çocuğun gülmesi her zaman onay verdiği anlamına gelmez. Bu nedenle ebeveynlerin çocukların tepkilerine dikkat etmesi ve onların sınırlarına saygı göstermesi çok önemlidir.” ifadesini kullandı.
Bebeklerle ilgili de özel bir hassasiyete işaret eden Psikolog Serhat Çıkman, bebeklerde sözel rızanın mümkün olmadığını hatırlatarak şunları söyledi: “Bakıverenler, bebeğin beden dilini iyi gözlemlemelidir. Gıdıklama sırasında huzursuzluk, ağlama, gerilme gibi tepkiler varsa bu bebeğin rahatsız olduğunu gösterir. Bu tür tepkilere rağmen devam edilen fiziksel temas, bebeğin güven duygusunu zedeleyebilir.”
