SENARYO İLK GELDİĞİNDE “YİNE Mİ KÖTÜ ADAM?” DEDİM
-Senaryo size ilk geldiğinde ne hissettiniz? Hangi hisle bu işin içinde olmalıyım dediniz?
“Yine mi kötü adam?” dedim. Daha eğlenceli oluyor. Kahraman karakterleri genellikle çok daha köşeli, belli. “Kahraman bunları yapamaz” listesiyle beraber geliyor. Öyle davranamaz, şöyle duramaz, o surat ifadesini yapamaz. Anti kahraman veya tırnak içerisinde “kötü” karakterleri, evrende o negatif enerjiyi o hikayede dolduran karakterleri oynadığınız zaman çok dipsiz bir kuyu. Onunla gerçekten ne istersen yapabiliyorsun. Benim için orada ölçü, genel olarak çalıştığım ortam, beraber çalıştığım oyuncular, yönetmen, görüntü yönetmeni bir dünya yaratıyor, bir ton var. Oranın içine yerleşmek lazım, oraya sığmak lazım. Elimizdeki sahne için emek vermek lazım ve ona odaklanmak lazım. Sahnenin ihtiyacını karşılamak lazım diye düşündüğüm için yaptığım işim günü gününü tutmuyor. Dolayısıyla her gün başka bir macera. Kötü karakterler daha eğlenceli oluyor ve kesinlikle mesaisi de daha az.
-Fragmandaki “Hayatta ihtimal dahilinde olmayan bir şey var mı ki?” sorusu dikkatimi çekti bir de. Siz bu soruya nasıl yanıt verirdiniz?
Birçok şeyi kendimiz yaratıyoruz. Başımıza bir şeyler geliyor, başımıza gelen şey hayatımızın yüzde 10’u, yüzde 15’i. Hadi bilemedin çok zor bir yerde yaşıyorsan yüzde 20’si. Nasıl tepki verdiğin hayatına kalanı. Nasıl karşıladığın, elindekiyle ne yaptığın hayatına kalanı. Bir sürü başarı ve mutluluk hikayesi var bunu doğru çıkartan. Yaklaşımımız o kadar önemli ki… Ve bir şekilde nefesimizi nereye üflersek, rüzgarımızı nereden alırsak, dümenimizi nereye kırarsak, küreği nereye çekersek bir şekilde o yöne doğru gidiyoruz. Yaşam bize bu imkanı veriyor.
