Çift gidiş, çift geliş yol…
95 ile gidiyorum…
Yol üzerinde kavun ve karpuz sergilerinden çok radar ve EDS uyarıları var.
Sonra birden hız sınırlama tabelaları başlıyor; önce 90, derken birden 70, hemen ötede 50…
Nasıl becerilebilir bu?
Benim için sorun yok…
Ama birden 50 ile gitmek için de gerekçe yok, ortalıkta in cin top oynuyor, yol ağzı falan da görünmüyor.
Gülüyorum…
***
Tam o sırada bir Mercedes hızla geçiyor yanımdan…
Hemen arkasından siyah gövdeli bir Audi uçuyor sanki…
Tam memleket manzarası!
Belli markaların umurunda değil hız tahdidi, radar, ceza falan…
BMW’lerin “yeşil pasaportu”(!) iptal mi edilmiş ne! Onlar daha çekingen…
Önümde beyaz bir Hyundai var, 50 yazan tabelayı görünce ayağını öyle bir gazdan çekiyor ki, neredeyse duracak…
***
İşin daha ilginci şu…
Gideceğim yere varınca cepten haberleri karıştırıyorum.
Geldiğim yollarda iki, üç saat içinde ne çok kaza olmuş!
Bir arkadaşım mesaj atıyor: “Sen oralarda değilsindir inşallah, Bursa çıkışı otoyolda feci bir kaza var.”
***
Kendimi bildim bileli direksiyondayım…
Çok ama çok uzun bir serüven ve tecrübe…
Emin olun, esas mesele hız falan değil, zihinlerimiz.
Bir kere aracın içinde kalabalık varsa, anlayın ki, tehlike var; araç içindeki patırtı, mutsuzluk ve bir de elbette sürücü kibri…
Trafik canavarını en çok çabuk dirilten şeyler bunlar.
***
Nasıl kaza yapılır?
Geçen gün arkadaşlar laflıyoruz…
Biri “Hayatımda sadece bir kez kaza yaptım, o da yolda giderken kafamda boşanma kararı aldıktan yarım saat sonra” dedi.
Diğeri “Ağlaya ağlaya babamın cenazesini almaya köye gidiyordum, şarampole uçtum, Allah kurtardı” diye anlattı.
Bilmem kilit noktayı hissettirebildim mi?
Direksiyon sakin kafa istiyor.
***
Asıl motosiklet olayı çok acayip…
Bir anda nasıl Bangladeş olduk yahu?
Geçen gün Üsküdar‘dayım; hangi motosiklet nereye gidiyor, çözemedim.
Karman çorman ortalık.
Baktım, önümde bir motorcu çocuk kızmış, haksız da değil ama kalktı taksiyi tekmelemeye başladı.
Ne olacak bu işler, bilen var mı?
***
NOT DEFTERİ
Ne kadar paralansam kendimi paralayamadığımı anladım. İnsan, kendini bıçakladıkça daha da sığınıyor kanına (…) Hiçbir dize arkanı döndüğünde yerinde durmuyor. (ŞULE GÜRBÜZ / Öyle miymiş?)
