Oyunu bir kenara bırakıp, işin pozitif yönünden başlarsak; kaçan penaltı, Cerny ve Rıdvan’ın direkten dönen topları, Djalo’nun kaçması zor olan pozisyonu vardı… Yani Beşiktaş bu maçı kazanabilecek fırsatları buldu. Özellikle 1-0 öndeyken Abraham penaltıyı gole çevirebilseydi, Beşiktaş belki bu zorlu süreçte daha rahat oynayıp, kazanabilirdi. Kasımpaşa’nın bulduğu golden sonra işler yine zorlaştı. Oyunun ilk 20 dakikasındaki rakibe baskı yapan, yüksek tempo oynayan, pozisyon üretmeye çalışan takım gitti, bu sezon birçok defa izlediğimiz vasat görüntüler geri geldi. Bu dakikadan sonra Kasımpaşa‘nın oyun temposuna ortak olmasına Beşiktaş müsaade etti, iyi de yapmadı. Maçın son dakikasına kadar bir daha oyunun içine istediği ölçüde giremedi. Beşiktaş’ın bu durumunu değerlendirmek de zor. Oyunculara bireysel olarak baktığımızda önemli isimler var. Ama bunları bir bütün halinde başarılı bir takım olarak görmek mümkün olmuyor. Ligin neredeyse yarısı geliyor ama Beşiktaş hâlâ bir oyun bulabilmiş değil. Rakiplerine fark yaratabilecek, saha performansları mercekle aranıyor. Oyun içinde oyuna hükmetmesini beklediği Orkun gibi, Abraham gibi oyuncular, hâlâ gerçek performanslarını yansıtabilmiş değiller. Beşiktaş savunması oyunu çok geride kabul ederek rakiplerine muazzam alanlar bırakıyor. Bu da doğal olarak oyun devamlılığına engel teşkil ediyor. Saman alevi gibi parlayan oyuncular, bölüm bölüm ortaya çıkan oyunlar Beşiktaş’ı vasat görüntünün üzerine taşıyamıyor. Bir kez daha gördük ki Beşiktaş’ın önceliği geleceği konuşmaktan ziyade bugünü inşaa etmekten geçiyor.
