Tartışmasız dünyanın en tuhaf milli takımıyız. Maç başlıyor, hemen mağlup duruma düşüyoruz, ilk 20 dakikaya baktığımızda sahada yokuz, İspanya yürür gibi pozisyonlara giriyor ve tüm Türkiye, Allah’a dua ediyor… 1-0, 2-0’a razıyız, Allah aşkına yine tarihi bir fark yemeyelim diye düşünüyoruz. İlk devre böyle devam ediyor ta ki son dakikaya kadar… Devre biterken Deniz Gül adlı bir genç, sokağa çıksa kimse tanımaz beraberliği getiriyor… İşte tam kırılma noktası. İkinci yarı mükemmel bir Türkiye izledik. Salih’le de öne geçtik. Ama ikinci yarıda iki tarafın da yakaladığı pozisyonlara bakarsak İspanya’yı rahat rahat yenebilirdik. Tüm oyuncular çok iyi ama bazı oyuncular mükemmel oynadı. Altay belki de geçmişini sıfırladı. Belki de tarih onu Sevilla panteri olarak yazacak. En az 2-3 net, 3-4 tane de çok önemli pozisyonu engelledi. Barış Alper, 2. yarıda bir santrforun nasıl oynaması gerektiğini gösterdi. Ferdi eski Ferdi’ye dönmüş. Rotasyonla çıktık, elemelerde gol yememiş İspanya’ya 2 gol attık. Pekala da kazanabilirdik. Dün gece şunu gördük ki hem genciz hem de çok iyi milli takımız. İşi buraya getirmişken play-off’lardan Dünya Kupası‘na gitmemek çok acı olur. Teşekkürler Milli Takım.
