15 Temmuz gazisi Üzeyir Civan: “Kolumu kaybettim ama cennet vatanımı kaybetmedim”
Fetullahçı Terör Örgütü’nün (FETÖ) hain darbe girişimini haber alan Üzeyir Civan, o karanlık gecede ailesi, akrabaları ve arkadaşları ile birlikte Sabiha Gökçen Havalimanı’na giderken Tuzla Orhanlı gişelerinde darbecilerle karşılaştı. Direnişte en ön saflarda yer alan Civan, darbecileri uyarmak için yanlarına giderken açılan ateş sonucu kollarından yaralandı. Kahraman gazi yaralandıktan sonra yine aynı bölgede direnişe devam eden bazı vatandaşların yardımıyla Kurtköy’deki özel bir hastaneye götürüldü. Tüm müdahalelere rağmen sol kolunu kaybeden Civan, 9 yılın ardından o karanlık geceyi anlattı.
“HAYATIMIN EN UNUTULMAZ GÜNÜYDÜ”
O karanlık gece yaşadıklarını anlatan Civan, “Hayatımın en unutulmaz günüydü. Vatanımız ve milletimiz tehlikedeydi. Ben 1980 darbesini yaşadım. Tekrar o günlere gitmemek için bu tehlikeden çıkabilmemiz adına, onlarca yılımızın tekrar heba olmaması adına ailemiz, arkadaşlarımız ve akrabalarımızla beraber sokağa çıktık. Sabiha Gökçen Havalimanı’na giderken yolda darbecilerle karşılaştık. İlk karşılaştığımız sırada askerleri ikna etmek istedik. Darbecilerin kirli emellerine alet olmamalarını istedik. Gişelerin altına 500m uzaktayken kardeşlerimizin ellerinde bayraklarla tekbir getirdiklerini gördük. Ben de seyirci kalmak istemedim ve oraya gidip bir şeyler yapmak istedim. Oraya gittiğimde sloganlara eşlik ettim maalesef silah sesleriyle karşılaştık. Gişelerin ortasına geldiğim sırada yolun karşı tarafındaki çimlik alanda 7-8 darbecinin mevzilendiğini gördüm. Onları da uyarmak için iki elimi de havaya kaldırarak ‘Durun, yapmayın. Silahlarınızı bırakın. Hepimiz kardeşiz’ diyerek üzerlerine doğru koştuğum sırada sağ elimden bir de sol kolumdan kurşun yedim.” şeklinde konuştu.
“AMELİYATTAN UYANDIĞIMDA İLK SÖZÜM ‘VATAN SELAMETTE Mİ’ OLDU”
Civan sözlerini şöyle sürdürdü: “O an yaralandığımın farkında bile değildim. Koluma elektrik çarpmış gibi hissetmiştim. Ardından yere yattım. Sol kolumu kaldırmak istediğimde sadece bir et parçasının sol kolumu tuttuğunu fark ettim. Etraftaki gençler bana yardım etti, koluma tampon uyguladı, daha emniyetli bir yere götürdüler. Hastaneye götürüldüm ve ameliyat oldum. Hastanede uyandığımda, yanımda yeğenim vardı. Ona ilk sorum: ‘Bitti mi?’ oldu. Yeğenim ameliyatı sorduğumu zannetti. ‘Hayır, yeğenim. Olaylar bitti mi, vatan selamette mi?’ dedim. Aldığım cevabın ardından derin bir nefes alarak “Elhamdülillah” dedim. Kolumu kaybettim ama cennet vatanımı kaybetmedim. Keşke bin kolum bin canım bin evladım olsa da seve seve vatana feda olsa. Yine olsa yine çıkarız, bir canımız var onu da seve seve vatan için feda ederiz. Bu vatan hepimizin. 15 Temmuz’u unutmadık, unutmamız da mümkün değildir.”
