Üç günlüğüne kaçtım…
Diye yazacaktım da…
Nereye kaçıyorsun?
Kim bu dünyadan, ülkeden, işinden, duygularından, fikirlerinin karmaşasından ve “mecburen, mecburiyetten hayatından” kaçabilir?
Gezmeyi tozmayı severim, biliyorsunuz ama dünyayı ve hayatı dert edenler için zihne tatil yaptırmanın imkânsızlığını az yazmadım…
“Hepsini arkamda bıraktım” diyenlerin de anlamsız bir “sarhoşuk” yaşadığına inanırım…
Ama bir dakika!
Bu yaşımda anladım ki…
Torununuz yaşında bal gibi tatlı iki çocuk varsa yanınızda…
Tamamen onlara bıraktıysanız günün işleyişini…
Onların saf sevinci, deniz ve güneş coşkusu her şeye baskın çıktıysa…
İşte o zaman üç gün tatil, hakikaten güzel tatil oluyor.
***
Bak şimdi!
Sosyal medyada Bodrum‘da bir lokantadaki hesap fişinin dolaşması aklıma geldi…
Dünyanın her yerinde çok pahalı olan içkilerden içmiş, her yerde keyfe göre fiyat bindirilen yemeklerden yemiş, vereceği hesabı zaten bir tarafına takmayan adamların bir milyon lira ödemesinden size ne arkadaşlar?
Konuşacaksak…
Yerli tatilcinin gittiği kebapçılarda (yanına yeşillik vermenin bile unutulduğu) alabildiğine yavan dört lahmacuna bin beş yüz lira ödenmesini konuşalım mesela…
Buzdolabında sadece iki küçük şişe su bulunan, kahve-çay makinesi bile koyulmamış, yastıkları taş gibi odaların günlüğünün astronomik rakamlara ulaşmasını konuşalım…
Emeklilerin karpuz-peynir yiyerek, komşularla üç beş sohbet ederek yaz keyfi yaptığı badanası, pencere pervazı artık dökülmeye başlamış yazlık evlere hâlâ gelmemiş ve belki bu yaz hiç gelmeyecek olmalarını konuşalım…
Lakin işte tam o noktada nutkumuz tutuluyor.
***
Şunu da not edeyim…
Çocuklar denizde…
Farklı yüzme stillerini öğreniyorlar, neşeli bağırış çığırışlarına bayılıyorum…
Şezlonga kurulmuş onlara bakarken bir yandan da başka şemsiyelerin altındaki konuşmalara kulak misafiri oluyorum…
İşte o sırada tatil niye seviliyor, anlıyorum.
Tatil, canlı Instagram sanki…
Kim olmak istiyorsan, birkaç günlüğüne o oluyorsun mesela…
Görüntü her şey…
Sohbet mi?
Bütün kelimeler yanlış seçilse, açtığın konular birbirinden beter bile olsa, sorun yok; oradaki kimseyi bir daha görmeyeceksin ki…
***
Geri dönerken dikkatimi çekti…
Otoyola çıkan asfaltlarda karpuz- kavuncular olurdu hep…
Nereye gittiler yahu?
