Bireysel sporlarda kendisinden iki-üç sıklet büyük bir güreşçi veya boksörü bir sporcunun yenip yenemeyeceğini bilemeyiz ancak tahmin yapabiliriz çünkü karşılaşamazlar. Ancak takım sporlarında bu mümkün. Dün finalde Galatasaray karşısında kendisinden iki sıklet daha aşağıda bir takım vardı. Kabul edelim Kadıköy’de Fenerbahçe‘yi saf dışı eden Galatasaray, kupanın bir kulbunu o akşam tutmuştu zaten. Fatih Tekke‘nin takımı, ilk 10 dakikada nefes alamadığı pres ve kalesinde gördüğü golle hakemin saydırdığı bir boksör gibiydi. Yunus Akgün asistlerle finali domine ederken Barış Alper‘in ilk gol vuruşu dışında sahada pek de görünmediği bir maç izledik. Lig yarışı Baba 1 ise Türkiye Kupası da Baba 2 ve bu filmlerin baş aktörü elbette ki Victor Osimhen. Batagov ligde iyi boğuşmuştu ama sakatlandıktan sonra oyundan çıkınca Osimhen’i tutabilmek mümkün değildi. Fatih Tekke iyi teknik adam mı? İyi teknik adamın, bir finalde ters kanatta Zubkov gibi bir yetenek varken topu ihtiyar Nwakaeme’ye vermekten başka planlarının olması lazımdı. Trabzon’da ideal 11’ini bozmayan ve takımına sonuna kadar güvenen Okan Buruk, bütün teknik adamlık tezinin yeni bir versiyonunu bir zamanlar çalıştığı Gaziantep’te yazdı, ilk tebrik ona. Bir diğer tebrik ise Trabzon’dan, İstanbul’dan ve dört bir yandan bu final maçı için Gaziantep’e giden taraftarlara. Son not küçük Cüneyt Çakır’a (Cihan Aydın). Kariyeri boyunca Savic’in ağzının içine konuştuğu hakem olarak anılacak.
