(foto- ahaber.com.tr – ekran görüntüsü)
“ECZANEDEN İLAÇ ALDIĞI GÖRÜLÜYOR”
“Psikolojik sorunlardan bahsediyorlar. İki tane düşük yaptığı söyleniyor. İlaçlar kullanıyordu diyorlar, bıraktı diyorlar. Nedir bunlar?”
Kullanmıyor. En son Haziran ayında eczaneden ilaç aldığı görülüyor. Bir daha yok ondan sonrası. İşte ilacın ismini bilmiyorum. Sinirli, agresifti. İşte hani yaptığı şeyi unutuyor. Yani sinirlenince bir anda yükseliyordu. Aile içinde eşine, çocuklarına karşı…
“Peki, sesinizi duyuyorsa, bir yerlerdeyse, seslenmek ister misiniz?”
Evet. Kardeşim ne olursun, bak kendi isteğinle de gittiysen, gel ne olursun. Bir haber ver, bir ses… Görenler, bilenler…
“Osman’la arası nasıldı? Oğluyla?”
İyiydi. O yaşa kadar o çocuğu büyüttü işte. Annem de yanlarındaydı 5 yıldır. Annemin elinde büyüdü yani.
(foto- ahaber.com.tr – ekran görüntüsü)
“SİNİR HASTASIYIM DERDİ”
A Haber Muhabiri Mahmut Erdoğan, Huriye Helvacı’nın annesi Ayşe Hıra’ya mikrofon uzatarak şunları sordu:
“Nasıl bir evlattı Huriye Hanım?”
Vallahi ‘sinirli hastasıyım ben’ derdi. Kızım sinirleniyorsun sen ilacını kullan, ilacını geciktirme. O sinir bende aptallaştırıyor dedi bana. Bir sinir var. Ondan sonra kullanmazdı. Kullanmayan derdi. Kızım ilacını kullan. İlaçları bir sürü kullanması lazım.
“Kullanmadığı zaman agresifleşiyor muydu?”
Bana bağırıyor. Ben kaçıyorum oğlum odama. Bağırıyordu. Yalan yok. O kıza da bağırıyordu.
“Peki o gün ne oldu? O sabah, yani Cumartesi akşamına dönelim”
İyiydi. Bir şeyimiz yoktu. Buradan çıktı. Adamıyla işten geldi eve. Yattık. Pazar sabahı oldu. Kız çay demledi, kalktı. Hep beraber içtik. İşte Sarıyan bir çocuk, bir şişeden suyu almayla kıza bağırdı o damadım. Damadımın bağırması haklı bana göre. Git suyu koy, iç dedi uşağa, anası. Uşak gitti suyunu içti. Ondan sonra kahvaltıdan kalktı.
“Gözünüze çarpan bir anormallik, eşler arasında bir problem var mıydı?”
Vallahi öyle bir şeye duymadım. İkide, üçte giderdi kocasıyla akşam gelirdi. Yemeği ikisi bir yaparlardı. Yerine göre ben yapardım. Onların geldi, gelecek derken, bunu biliyorum.
“Pazar günü evden çıkarken siz seslendiniz mi, nereye gittiğini sordunuz mu?”
Sormaz olur muyum? Ne oraya şey diyorsun? Bacı var. Şurada yukarıda bir kadın varmış, ona bile cevap vermemiş. Gitme kızım, gel kızım, dön gel. Bayram geliyordu akşam” dedim, “ise de hiç uzatmadı. Çekti, gitti.” Bindim asansör, tamam. Osman da yanında.
“Osman da nasıl bir çocuktu?”
(foto- ahaber.com.tr – ekran görüntüsü)
Çok akıllı çocuktu. Seni beni hiç yabancı bilmez. Hiç.
“Burada resmi de var. Peki siz ne söylemek istersiniz? Kızınız sizi duyuyorsa?”
Kızım Huriye, beni seviyorsan, neredeyse çık da gel. Torunum onu göresem geldi. Gözümün önünden şey yapıyor, bir sürü kabak ağacı var orada. Gel kızım, gel. Ne olursun. Damat gece gündüz arıyor. Ben bir arayamıyorum, ben, benim telefonum yok ki ben kimseyi arayacak da ben öyle cevap vereceğim.
“Peki ne olmuş olabilir? Tahmin ettiğiniz bir şey var mı? Şüphelendiğiniz bir durum var mı?”
Vallahi hiçbir şüphelendiğim, vurun yok. Bir şey bilmiyorum. Bak bir şey konuşmuyorlar ki. Kızım bir şey konuşmuyor. “Nereye gidiyorsun kızım?” “Spora gidiyorum.” Çıkıyor yola. Yol boyu koyulduk.
Özlüyoruz, özlüyoruz. Hepsini özlüyoruz. Başka diyeceğim yok yavrum. Gelin bulan bir ihbar eder de ne olursun.
“GÖREN DUYAN İHBAR ETSİN NE OLUR”
“Buradan giderken bir araç almış onu yukarı kadar götürürken. Onlar da akrabanız sanırım sizin kardeşinizin oğlu”
Abla Çalık: Kardeşim konuştu. Ben de “tanımıyordum kardeşini” dedi. Yolda almış. Nasıl olmuş, anlatmış mı? Yani yolda el mi etmiş, kendi mi durmuş? “O kadını biliyorum. Yolda durdum, bindi” dedi. “Ben kardeşim tanımıyorum” dedi. “Çocuk enişteme gidiyoruz” demiş. Sonra bir süre sonra “eniştemi geçtik” demiş arabayla. “Kocaçam’ın üstünde” diyor, “mezarlıkta bıraktım ben kardeşini” diyor. Orada bırak…
Özlüyoruz, özlüyoruz. Hepsini özlüyoruz. Başka diyeceğim yok yavrum. Gören duyan ihbar etsin ne olur.
