Barış Alper iyi ki döndü. Gelişiyle Galatasaray ruhunu da canlandırdı. Barış oyuna girinceye kadar G.Saray, halı saha takımı görüntüsündeydi. Pozisyon üretmekte zorlandılar. Sara ile İlkay’ın birlikte oynaması, G.Saray’ın doğru oyun kurmasına izin vermedi. Ayrıca Yunus-Sane ikilisi top ayaklarına gelince sahne almaya çalıştılar ama hiç etkili olamadılar. Eyüpspor‘un oyun zihniyetinin ‘savunmaya otobüs çekmek’ anlayışında olması, G.Saray’ın pozisyon üretmesini de engelledi. Barış’tan önceki oyuna baktığımız zaman Eren, Torreira, Sallai ve Sanchez istekli, coşkulu ve çalışkandı. Bir atasözü şöyle der, sıcağa kar dayanmaz… Barış Alper, oyuna alev alev girdi ve G.Saray’a hücum zenginliği kazandırdığı gibi arkadaşlarını uykudan uyandırdı
Okan Buruk ve Başkan Dursun Özbek‘in Barış krizini tereyağından kıl çeker gibi halletmelerini kutluyorum. Çünkü Barış’sız bir G.Saray’ı Şampiyonlar Ligi’nde düşünmek istemiyordum. Barış da küskün olmadığını hem tribünlere selam vererek gösterdi hem de oynadığı oyunla G.Saray’ın maçı kazanmasına ciddi katkı sağladı. Özellikle Yunus’a attırdığı gol kalite kokuyordu. Yunus keşke Barış’ın kendisine attığı pası, ikinci yarının başında Sane’ye de atsaydı. Ayrıca Okan hocanın ilk 11’de Uğurcan’a yer vermesi akılcı bir hamleydi. İspanya’dan 6 gol yemiş Uğurcan’ı kaleye koymamak, ‘Ben sana güvenemem’ anlamına gelir ve oyuncuyu etkilerdi.
